Reykjanes Geopark

After a lot of travelling in different places in Iceland, I’m finally back in Reykjavik. Since I’m going to stay here for another two weeks, I want to discover many interesting places in the capital area. I decided to head to the Reykjanes Geopark as a way of spending a nice evening close to Reykjavik.

The Reykjanes Geopark is just 25 minutes away from where I live. I drove towards Hafnarfjörður and then headed South. I got to a lovely place that looks as if it was in the middle of nowhere – nobody can guess it’s so close to Reykjavik!

Since the Reykjanes Peninsula is a continuation of the Mid-Atlantic Ridge, which rises from the sea at the very tip of the peninsula and diagonally crosses Iceland from the south-west to the north-east, this is a geothermally active area. In the Reykjanes Geopark there are plenty of little hot springs, scroll down if you want to have a look at the pictures I took there.

_______________________________________________________________________________

Po podróżowaniu do wielu miejsc na Islandii, nareszcie jestem z powrotem w Reykjaviku. Będę tutaj przez następne dwa tygodnie, więc chcę zobaczyć i odkryć jak najwięcej ciekawych miejsc w okolicy. W zeszłym tygodniu zdecydowałam się więc spędzić wieczór nieopodal stolicy, Geoparku Reykjanes.

Znajduje się on zaledwie 25 minut jazdy samochodem od miejsca, w którym mieszkam. Trzeba najpierw dotrzeć do Hafnarfjörður, a później skierować się na południe. Dotarłam w ten sposób to cudownego miejsca, które wygląda jak kompletne odludzie – ciężko uwierzyć, że w rzeczywistości jest blisko Reykjaviku!

Ponieważ Półwysep Reykjanes jest kontynuacją Grzbietu Śródatlantyckiego, który wynurza się z morza na jego skraju i ciągnie na skos przez całą Islandię, jest to też obszar geotermalny. W Geoparky Reykjanes jest mnóstwo małych, bulgoczących gorących źródeł. Poniżej kilka zdjęć z tego miejsca.

Road Trip to the Westfjords #2

I started the second day of my trip to the Westfjords in Tálknafjörður and then headed North. The plan was to drive along the fjords up to Ísafjörður and then go back to Reykjavik. I drove more than 600 km and each kilometer was a wonderful experience.

I think that the road trip to the Westfjords was one of my best adventures in Iceland. The Westfjords are so remote that it feels like the end of the world. A beautiful one though.

Below some pictures taken during the second day of the trip.

____________________________________________________________________
Drugi dzień w Fiordach Zachodnich zaczęłam w Tálknafjörður, skąd udałam się na północ do Ísafjörður drogą wiodącą wzdłuż fiordów i następnie wróciłam do Reykjaviku. Ponad 600 przejechanych kilometrów, a każdy z nich był wspaniałym doświadczeniem.

Wyprawa do Fiordów Zachodnich była jedną z moich najlepszych przygód na Islandii. Ten region jest tak odległy od wszystkiego, że wydaje się końcem świata. Przepięknym końcem świata.

Poniżej kilka zdjęć zrobionych podczas drugiego dnia wyprawy.

Poniżej kilka zdjęć zrobionych podczas drugiego dnia wyprawy.

Road Trip to the Westfjords #1

The Westfjords (Vestfirðir) region is considered one of the most breathtakingly beautiful places in Iceland. The Lonely Planet guide book has rated the region as one of the Top 10 places to visit in 2011.

The Westfjords are also Iceland’s most sparsely populated area and the nature there is untouched.

Since I probably won’t get to lead a workcamp there, I decided to go on a road trip: almost 1200 km in two days in order to explore the beautiful Westfjords.
Fiordy Zachodnie (Vestfirðir) są uważane za jedno z najpiękniejszych miejsc na Islandii. Przewodnik Lonely Planet umieścił ten region na liście Top 10 miejsc, które warto odwiedzić w 2011.

Fjordy Zachodnie są także najrzadziej zaludnioną częścią Islandii, a ich natura jest niemal wolna od ingerencji człowieka.

Prawdopodobnie nie pojadę na żaden workcamp w tym miejscu, postanowiłam więc udać się tam na własną rękę: prawie 1200km do przejechania w dwa dni, by zobaczyć jak najwięcej w pięknych Vestfirðir.

I headed North and after 2-3 hours of driving got to the first fjord.

Azymut na północ i po 2-3 godzinach jazdy dotarłam do pierwszego fiordu.

Be careful with these birds, they really attack people! 🙂

Uwaga na te ptaki, wyglądają niepozornie, a atakują ludzi! 🙂

Finally got to Flókalundur by the Vatnsfjörður fjord.

Ciąg dalszy jazdy i wreszcie dotarłam do Flókalundur nad fiordem Vatnsfjörður.

And then kept on driving in the beautiful mountains.

Jazda poprzez przepiękne góry.

And finally I got to Látrabjarg, the westernmost point in Iceland – and indeed Europe. It is 441 m high and spans 14 km making it the island’s largest coastal cliff. It is also known because of its rich birdlife: the cliffs are home to millions of birds, including puffins. After two months and a half spent in Iceland I managed to see these cute birds!

I wreszcie dotarłam do Látrabjarg, najbardziej wysuniętego na Zachód miejsca na Islandii – i zarazem w Europie. Miejsce to jest wysokie na 441 m i rozciąga się na 14 km co czyni je największym przybrzeżnym klifem Islandii. Látrabjarg jest także znany ze względu na ptaki, które można tam spotkać: na klifach mieszka ich mnóstwo, a wśród różnych gatunków można znaleźć także maskonury. Po dwóch i pół miesiąca spędzonych na Islandii w końcu udało mi się zobaczyć te kolorowe ptaki!

My last stop during that day was the town of Tálknafjörður where I stayed for the night.

Moim ostatnim przystankiem tego dnia było miasteczko Tálknafjörður, gdzie spędziłam noc.

Two weeks in the South Shore

And another workcamp is over. This time I volunteered in the south of Iceland together with people from Slovakia, Italy and France. Our workcamp was in a beautiful area surrounded by mountains and glaciers to the north and facing the Atlantic Ocean to the south. We were just 10 minutes away from Dyrhólaey, a small peninsula and cliff and one of the most beautiful places in this part of Iceland. The view from up there is breathtaking: the Mýrdalsjökull glacier to the North and the famous black sand beach to the East.

******

I kolejny workcamp już za mną. Miał on miejsce na południu Islandii, gdzie pracowałam razem z wolontariuszami ze Słowacji, Włoch i Francji. Miejsce workcampu było naprawdę piękne: otoczone jest ono górami i lodowcami ze strony północnej i oceanem ze strony południowej.

Byliśmy zaledwie 10 minut od Dyrhólaey, małego półwyspu i klifu oraz jednego z najbardziej malowniczych miejsc w tej części Islandii. Widok stamtąd jest niesamowity: lodowiec Mýrdalsjökull na północy oraz słynna plaża z czarnym piaskiem na wschodzie. I also went to the black sand beach. The weather wasn’t great, but the place was amazing. Pojechałam też na plażę. Choć pogoda nie była najpiękniejsza, to miejsce wciąż wyglądało wspaniale. My favourite place in the south of Iceland is probably Seljavallalaug, a natural swimming pool nestled in one of the most picturesque valleys of the country. This is also one of the oldest swimming pools in Iceland. It is heated from hot spring water that trickles from Eyjafjallajökull.

*****

Prawdopodobnie moim ulubionym miejscem na południu Islandii jest Seljavallalaug, naturalny basen w jednej z najbardziej urokliwych górskich dolin tego kraju. Jest to także jeden z najstarszych basenów na Islandii. Jest ogrzewany przez wodę z gorących źródeł Eyjafjallajökull. Another interesting attraction in the south of Iceland is the wreckage of a crashed U.S. Navy aircraft abandoned on a beach 40 years ago. In 1973 an airplane was forced to land on Sólheimasandur’s black sand beach in the south of Iceland after experiencing severe icing. Luckily all crew members survived the crash, but the airplane’s fuselage was abandoned and now lies hollow and forgotten on a deserted black beach – untouched since it crashed. Kolejną ciekawą atrakcją w tej części Islandii jest wrak amerykańskiego samolotu pozostawiony na czarnej plaży Sólheimasandur czterdzieści lat temu. W 1973 r. samolot musiał awaryjnie lądować z powodu oblodzenia. Wszyscy członkowie załogi oraz pasażerowe przeżyli lądowanie, a kadłub samolotu pozostał na miejscu i do dziś leży nietknięty na odległej plaży. And some pictures from the Petursey hike – I lived literally two minutes from this mountain!

Poniżej kilka zdjęć ze wspinaczki na górę Petursey – mieszkałam dosłownie u jej podnóży.

Vestmannaeyjar

Since I arrived to Iceland I have heard so much about the archipelago of Vestmannaeyjar that I really wanted to go there. And on Saturday I finally did.

Vestmannaeyjar, often anglicized as Westmen Islands, is a beautiful archipelago off the south coast of Iceland. The islands have been formed by eruptions of numerous volcanoes in the area. The volcanoes are still active: Vestmannaeyjar came to international attention fourty years ago with the eruption of Eldfell volcano that lasted for 155 days. The eruption destroyed many buildings and forced a months-long evacuation of the entire population to mainland Iceland. Now celebrating the end of eruption has become a fixed event in the Vestmannaeyjar social life, it takes place every year on the weekend following 3rd of July, the day in 1973 when the eruption was officially declared at an end.

Moreover, the archipelago is famous because it was home to Keiko the killer whale, star of “Free Willy”.

The once difficult to reach archipelago is now easily accessible via ferry from Landeyjarhofn or via small plane from an airport located close to the port.

The archipelago consists of 15 islands, and about 30 rock stacks and skerries. The only inhabited island is Heimaey (which means in Icelandic “Home Island”) and that’s where I went. Heimaey is a small island (13.4 square kilometres) so one day is more than enough to see the main attractions there. I drove around the island, climbed the volcano and walked on large lava fields. I also admired beautiful landscapes: from Heimaey you can see other islands and the glacier in the Icelandic mainland.

It was an intense and tiring day so afterwards I headed to Sejlavallalaug – a beautiful natural swimming pool located between the mountains (I’ll write a bit more about it and post some pictures in next post).

Odkąd przyjechałam na Islandię usłyszałam tak wiele o wyspach Vestmannaeyjar, że koniecznie chciałam się tam udać. Udało mi się wreszcie to zrobić w zeszłą sobotę.

Vestmannaeyjar, po angielsku Westmen Islands, to piękny archipelag nieopodal południowego brzegu Islandii. Wyspy te powstały w wyniku erupcji licznych wulkanów, które znajdują się w tym rejonie. Są one wciąż aktywne: o wyspach Vestmannaeyjar głośno było czterdzieści lat temu za sprawą 155-dniowej erupcji wulkanu Eldfell. Zniszczyła ona wiele budynków oraz zmusiła wszystkich mieszkańców archipelagu do ewakuacji – powrócili oni do Vestmannaeyjar dopiero po wielu miesiącach. Dziś świętowanie jej końca na stałe zagościło w życiu wysp, ma ono miejsce co roku w weekend po 3 lipca – to właśnie tego dnia w 1973 r. erupcja wulkanu została oficjalnie uznana za skończoną.

Poza tym wyspy Vestmannaeyjar są znane za sprawą faktu, że właśnie tu żyła orka Keiko, bohater filmu “Uwolnić Orkę”.

Kiedyś trudno było dostać się na wyspy Vestmannaeyjar, teraz jednak można się tam udać promem z Landeyjarhofn albo małym samolotem z lotniska położonego nieopodal portu.

Archipelag Vestmannaeyjar składa się z 15 wysp i około 30 szkierów. Jedyną zamieszkaną wyspą jest Heimaey (po islandzku “Wyspa Dom”) i to właśnie tam spędziłam sobotę. Heimaey jest dość mała (jej powierzchnia to zaledwie 13.4 km kwadratowych), więc jeden dzień wystarczy na zwiedzanie i zaliczenie głównych atrakcji. Przejechałam wokół wyspy, weszłam na szczyt wulkanu i chodziłam po olbrzymich polach lawy. Miałam także okazję podziwiać piękne krajobrazy: z Heimaey można dostrzec inne wyspy arcipelagu Vestmannaeyjar oraz lodowiec na odległym lądzie.

To był intensywny i (pozytywnie) męczący dzień, więc relaks w Sejlavallalaug – naturalnym basenie położonym w pięknym miejscu między górami był zasłużonym wypoczynkiem (napiszę o tym więcej i wrzucę kilka zdjęć w następnym wpisie).

Jökulsárlón

Last Saturday I went to the Eastern part of Iceland for the first time. My destination was Jökulsárlón – a large glacial lake on the edge of Vatnajökull National Park. Vatnajökull is the largest and most voluminous ice cap in Iceland, and one of the largest in area in Europe.

This natural wonder is almost 3 hours away from Dyrhólaey where I’m staying now. It was a long trip, but it was definitely worth it. The place is amazing – no wonder that it was a setting for some Hollywood movies.

In Jökulsárlón I could admire beautiful icebergs that calve from the glacier edge and move towards the river and then they drift to the sea.

Below you can find some pictures taken during the trip to the beautiful Jökulsárlón.

W zeszłą sobotę po raz pierwszy udałam się na wschód Islandii. Celem mojej podróży było Jökulsárlón – olbrzymie jezioro lodowcowe położone u stóp Parku Narodowego Vatnajökull. Vatnajökull to największy zarówno pod względem objętości jak i powierzchni lodowiec na Islandii, jest to też jeden z największych lodowców w Europie.

Ten cud natury znajduje się niemal 3 godziny drogi z Dyrhólaey – miejsca, w którym teraz mieszkam. Podróż nie była krótka, ale na pewno było warto: zarówno ze względu na malowniczą drogę i często zmieniające się krajobrazy, jak i na samo Jökulsárlón. Miejsce to jest wspaniałe i nic dziwnego, że pojawiło się w kilku hollywoodzkich filmach.

Z brzegów Jökulsárlón można podziwiać piękne góry lodowe pochodzące z lodowca, które przesuwają się w kierunku rzeki, by później dopłynąć na otwarte morze.

Poniżej trochę zdjęć z wyprawy do Jökulsárlón.

a picture taken on the way to Jökulsárlón

Western part of the lake

Main part of Jökulsárlón

Bridge across the glacier lagoon

Small icebergs drifting to the sea

Two months in Iceland

It’s been almost 2 months since I moved to Iceland. All the time I have been focused on making the most of this experience and get to know the country as much as I can. Although much is still to be discovered, I think I can say that my attempt to get an insight into the Icelandic geography, culture and lifestyle has been successful.

At the beginning of my stay here I had to get to used to two main things: daylight almost all the time and the fact that everything here is smaller. Towns, distances… everything. Well, except for people. People are pretty tall.
To give you an example of how small Reykjavik is, I can quote my Icelandic friend who says he lives quite far from my place – 10 minutes driving. Yes, 10 minutes driving is pretty much here in Iceland. Also, if you’re stuck in a traffic jam for about 5 minutes, then we can talk about a very busy moment on Icelandic roads.

Another thing I learnt about Iceland is the importance of swimming. It’s not just a sport, this is a national aptitude and a vital actvity. Swimming (with some elements of life saving) is in the school curriculum. This attitude is quite understandable in Iceland, where until very recently the society was profoundly bound to life on the sea. Moreover, natural hots springs are literally everywhere, so swimming and relaxing in the water is without a doubt a part of the Icelandic lifestyle.

As a linguist, I find the Icelandic language pretty interesting. Its history and the fact that is hasn’t changed much for eight centuries are just amazing. Moreover, as in every language, in Icelandic there are some words or phrases that cannot be literally translated into other languages. One of my favourite ones is GLUGGAVEDUR: it is used when the weather seems great when you’re looking through a window from inside, but is actually cold when you go outside. Well, simply window-weather! Another funny one is KVIÐMAGUR: it is used to describe guys or girls who have slept with the same person. Literally it means “abdomen-brother-in-law”.

That’s about Iceland in general… When it comes to my personal experience, I can say that during my first two months in Iceland I have:

– been to 3 natural hot pots (in Laugar, Hveragerdi and Snaefellness)
– have seen sunsets after midnight and sunrises a couple of hours later
– seen whales, seals and dolphins in their natural habitats
– lived on a deserted island
– had my first Icelandic classes
– met people who believe in elves and trolls
– driven in the South Shore (which is beautiful, I love driving in Iceland! Landscapes change every 10 minutes and driving is so peaceful and simply amazing)
– learnt how to play chess
– met many different people from all over the world, including the first person from Brunei – before I had never met a person from this country.

I hope that the remaining three months will be as exciting as May and June!

Od mojej przeprowadzki na Islandię minęły już niemal dwa miesiące. Przez cały ten czas starałam się korzystać jak najlepiej z pobytu w tym cudownym kraju i mimo że wiele jest jeszcze do odkrycia, to myślę, że mogę powiedzieć, iż udaje mi się realizować misję poznania geografii, kultury i życia na Islandii.

Po przyjeździe tutaj musiałam się przyzwyczaić przede wszystkim do tego, że 1) jest jasno prawie cały czas 2) wszystko jest tu małe. Miasta, odległości między miejscami… Wszystko – poza ludźmi, ludzie są tu bardzo wysocy.
Przykładem tego, jak mały jest Reykjavik mogą być słowa mojego islandzkiego znajomego: twierdzi on, że mieszka daleko ode mnie – 10 minut jazdy samochodem. Tak, 10 minut samochodem to dla Islandczyków daleko. Ponadto, gdy stoi się w korku 5 minut, to można już mówić o godzinach szczytu i trudnościach na drogach.

Kolejną ciekawostką dotyczącą Islandii jest waga, jaką przykłada się tutaj do pływania. To nie tylko sport, ale narodowa zdolność i popularny sposób na spędzanie wolnego czasu. Pływanie (z elementami ratownictwa) jest w podstawie programowej islandzkich szkół. Jest to dość zrozumiałe w tym kraju, który jeszcze całkiem niedawno był bardzo związany z życiem na morzu. Poza tym niemalże wszędzie można znaleźć naturalne gorące źródła, więc pływanie i relaks w wodzie to bez wątpienia część stylu życia na Islandii.

Jako językoznawca zwracam dużą uwagę na islandzki i uważam, że ten język jest bardzo interesujący. Jego historia oraz fakt, że przez osiemset lat pozostał niemal niezmienny są naprawdę ciekawe. Ponadto, jak w każdym języku, także w islandzkim występują słowa i pojęcia, które trudno dosłownie przetłumaczyć. Jednym z moich ulubionych jest GLUGGAVEDUR: słowo to używane jest by opisać pogodę, która zza okna wygląda wspaniale, natomiast gdy wyjdzie się na zewnątrz jest zimno i nieprzyjemnie. Cóż, po prostu pogoda do oglądania przez okno! Inne śmieszne słowo to KVIÐMAGUR: używane mówiąc o dziewczynach bądź chłopakach, którzy przespali się z tą samą osobą. Dosłownie abdomen-brother-in-law”.

Tyle ogólnie o Islandii… Natomiast jeśli chodzi o moje doświadczenia tutaj, mogę powiedzieć, że w ciągu dwóch miesięcy spędzonych w tym kraju

– byłam w trzech naturalnych ciepłych źródłach (w Laugar, Hveragerdi i na Snaefellness)
– widziałam zachody słońca po północy i wschody niewiele ponad dwie godziny później
– widziałam wieloryby, foki i delfiny w swoich naturalnych środowiskach
– mieszkałam na bezludnej wyspie
– zaliczyłam pierwsze lekcje islandzkiego
– spotkałam ludzi, którzy wierzą w elfy i trolle
– jeździłam samochodzie po południowym wybrzeżu (uwielbiam jazdę po Islandii! Krajobrazy zmieniają się co 10 minut, a jeździ się spokojnie i przyjemnie)
– nauczyłam się grać w szachy
– spotkałam wiele osób z całego świata (w tym także po raz pierwszy w życiu poznałam osobę z Brunei).

Mam nadzieję, że następne trzy miesiące na Islandii będą tak wspaniałe i pełne emocji jak maj i czerwiec! 🙂